دایناسوری که گردنی بلندتر از اتوبوس مدرسه داشت - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، یک ساروپود گیاهخوار که حدود 162 میلیون سال پیش در اطراف چین کنونی زندگی می کرد گردنی حدود 3 متر بلندتر از یک اتوبوس معمولی مدرسه داشت و طولانی ترین دایناسور شناخته شده بود.

به گزارش وبلاگ وردپرس به نقل از سی ان ان، گردن 15.1 متری این موجود به آن اجازه می داد در یک نقطه بایستد و پوشش اطراف را بالا ببرد و در عین حال، میزان غذای مصرفی را برای آن به حدبیشتر می رساند و همزمان انرژی را حفظ می کرد.

بقایای فسیل شده این دایناسور به نام Mamenchisaurus sinocanadorum در سال 1987 میلادی در منطقه شین جیانگ در شمال غربی چین کشف شد و مشخصات آن اولین بار در مقاله علمی در سال 1993 میلادی توضیح داده شد. این دایناسور به افتخار تیم مشترک چین و کانادا که این فسیل را کشف کردند به گونه ای نامگذاری شد که نام دو کشور در نام اش وجود دارد.

در تجزیه و تحلیل به تازگی منتشر شده از آن فسیل در مجله دیرینه شناسی سیستماتیک در روز چهارشنبه دیرینه شناسان از اسکن توپوگرافی رایانه ای استفاده کردند که سه دهه پیش به طور گسترده در دسترس نبود تا M. sinocanadorum را با سایر ساروپود های مرتبط کشف شده در سالیان اخیر مقایسه نمایند.

Mamenchisaurids مهم هستند، زیرا محدودیت هایی را در خصوص طول گردن ایجاد نمودند و اولین دودمان ساروپود ها بودند که چنین کردند. اندرو مور نویسنده ارشد این مطالعه دیرینه شناس و استادیار دانشگاه استونی بروک نیویورک در نتیجه گیری تحقیقی گفته بود: با گردنی به طول 15 متر به نظر می رسد که Mamenchisaurus sinocanadorum ممکن است رکورددار باشد دست کم تا زمانی که موجودی طولانی تر کشف گردد.

دیرینه شناسان با مطالعه سه مهره حفظ شده نمونه و مقایسه آن با استخوان های گردن دایناسور های نزدیک به هم توانستند طول گردن را استنتاج نمایند. مور می گوید: آنالیز ها نشان داد از نظر تکاملی به خوبی در دودمانی قرار گرفته که می دانیم 18 مهره گردنی دارد.

او می گوید بلندترین گردن کاملی که دانشمندان ثبت نموده اند متعلق به دایناسور فسیل شده ای به نام Xinjiangtitan است که حدود 1.5 متر کوتاه تر از گردن M. sinocanadorum بود.

این مطالعه هم چنین جزئیات جالبی را در خصوص این دایناسور های بزرگ نشان داد. استخوان های M. sinocanadorum مانند اسکلت به جای مغز استخوان که مشخصه استخوان های بیشتر پستانداران است با هوا پر شده بود. سی تی اسکن نشان داد که هوا 69 تا 77 درصد از حجم مهره ها را تشکیل می دهد.

مور می گوید: احتمالا این سازوکار مهمی برای ساختن چنین گردن بلندی است، زیرا چنین گردنی بسیار سنگین خواهد بود.

مور می گوید علیرغم آن که بعضی از گونه های ساروپود ممکن است دارای گردنی بوده باشند که به شکل قو قائم شده است مطالعات بیومکانیکی نشان می دهد که گردن Mamenchisaurid با زاویه 20 تا 30 درجه بالاتر از سطح افقی قرار داشته است.

با این وجود، حتی در این زاویه نسبتا کم عمق نیز طول بیش از حد گردن هم چنان بدان معناست که سر حیوان می تواند به ارتفاع حدود 7.5 متر تا 10 متر از سطح زمین برسد.

بر اساس این مطالعه سازگاری های تکاملی ساروپود، مقدار غول پیکر و رژیم گیاهخواری آن هیچ معادل مدرنی ندارد. با این وجود، دودمان این دایناسور های گردن دراز بسیار پیروز بود. گونه های مختلف ساروپود در اوایل دوران دایناسور ها ظاهر شدند و تا زمان انقراض خود در 66 میلیون سال پیش رشد کردند.

آنان ظاهرا به خوبی مهندسی شده بودند تا در جمع آوری مواد غذایی کارآمد باشند و این کاری است که گردن شان به آن موجودات اجازه می داد تا انجام دهند این که از پوشش گیاهی اطراف خود بخورند و سپس صرفا در صورت لزوم حرکت نمایند.