اگه با زمستون مشکل شخصی دارین، اینو بخونین - وبلاگ وردپرس

به گزارش وبلاگ وردپرس، خبرنگاران - ایمان عبدلی: همین اولِ کار تکلیف خودم را با شما مخاطب گرامی تعیین کنم، اینجانب با سه چهار دهه سنی که از خداوند گرفتم، به شما این اطمینان خاطر را می دهم که قطعا، زمستان و تابستان، فصل های صادقانه تری هستند. فریب بهار و پائیز را نخورید که هر دوی آن ها دغل باز و عفریته هستند، تنها هنری هم که دارند، دور زدن تاریخ است، همین پائیز که تازه پشت سرش گذاشتیم که اگر خوب بود شجریان را از ما نمی گرفت! گول رنگ هایش را نخورید، پشت این چهره رنگینِ به اصطلاح شاعرانه، یک دیو بی رحمِ صیاد زندگی می نماید، حالا البته من در این جا با پائیز کار ندارم، می خواهم وکیل مدافع زمستان باشم.

تکلیف یک چیز دیگر را هم روشن کنم، من مهم ترین مرنام زندگی ام را به خاطرِ یک برف سنگین زمستانی از دست دادم، اصلا سی ساعت در برف مانده بودم، پس گمان نکنید این یک مواجهه شخصی با زمستانِ عزیز است، نخیر، این فریاد دادخواهی از فصلی مظلوم در تقویم است که ما دائم از او گذشتیم، اصلا او را رد کردیم که بهار بیاید، که چه بگردد؟ مگر کدام بهار برای ما آورده داشته؟ زمستان برای شما چه کم گذاشته؟

شاید البته شما هم مقصر نباشید، کمی تقصیر سعید دبیریِ نازنین است که آن ترانه زیبا را برای افشین مقدم نوشت، همان که می خواند زمستون برای تو قشنگه پشت شیشه، او احتمالا خواسته به شکاف طبقاتی اشاره کند، اما آخر بزرگوار، شما گلایه از فقر داری، چرا این وسط زمستان، کتک خورِ شما شده؟ البته مثلا عالیجناب مهدی اخوان ثالث هم به نوعی دیگر، زمستان را بی نصیب نگذاشته، زمستان است و سر ها در گریبان است، او هم به زبان شعر و طعنه و کنایه خواسته از اختناق بگوید و شجریان هم بی نقص اجرایش نموده، اما این وسط نام زمستان بد در رفته!

البته همه هم در حق زمستان کم لطفی نمی نمایند، مثلا کیومرث پوراحمد در شب یلدایِ بی تکرارش، در آن فصل بازگشت حامد به زندگی، برف کاشته بود، برف می آمد که عشق برمی گشت، پنجره بارِ سنگین برف را نشانمان می داد، وقتی که حامد نرم نرم گذر برگشت عشق به زندگی اش را باور می کرد، اما خب همواره وزنه بدخواهانِ زمستان سنگین تر بوده، تا یادم نرفته این را هم بگویم که شمس لنگرودی هم یک شعر درجه یک از برف دارد: ردِ پای ما در میانِ نرمه تردی از برف

اصلا چرا برای قدردانِ زمستان، معطل این و آن می مانیم، مگر من و شما کم در دهه های فجر ایام مدرسه، خندیدیم و کلاس ها را پیچاندیم، مگر آن لبوی نزدیک مدرسه، آن طعم ترش و نمکینِ باقالی را می گردد فراموش کرد؟ اصلا مگر اسفندِ نازنین، جایی غیر از زمستان خانه دارد؟ والا بی انصافید، این همه خیر دارد و شما باز بروید برای پائیز شاعرانه بسازید!

آن هایی که فیلم درخشش ابدی یک فکر پاک را دیده اند می دانند که کلمنتاین و جول در زمستان بیشتر عاشق هم بودند، آن فصل دراز کشیدن در برف را یادتان هست؟ چقدر درخشان، چقدر گرم، اصلا این آقای چارلی کافمن، کلا میانه اش با زمستان خوب است، این فیلم اخیرش هم زمستان دارد، اما زمستان به مثابه فصل گره گشایی و گرما، نامش بود من به خاتمه دادن اوضاع فکر می کنم.

اگر هوادار زمستان هستید ببینیدش، این کشور دوست همسایه هم هم گمان نکنید فقط اردوغان دارد، یک نوری بیگله جیلان دارد که کارش حرف ندارد، خواب زمستانی را ببینید تا بهتر متوجه بشوید وقتی از گرمای زمستان حرف می زنیم، از چه حرف می زنیم؟

ضمناً این را هم نباید فراموش کنید که کُرسی و سنت قصه گفتن و شنفتن، ثمره شب های بلند زمستان است، شاید اگر نبود، خیلی از این قصه ها به ما نمی رسید، نه شاهنامه ای می ماند نه سعدی و فردوسی و حتی حافظ! هزار و یک شب اصلا خاص زمستان است، پایِ زیر کرسی، جمع شدن آدم ها در کافه ها، نگاه های زیر زیرکی، این ها همه ثمره زمستان، اصلا شاید اگر نبود، کمتر عاشق می شدیم، خیلی کمتر.